Rob Aarts, adoptant van het graf van Joseph S. Collura

Hoe en waarom ben ik tot het besluit gekomen om een graf te gaan adopteren.

Van kleins af aan ben ik eigenlijk al opgegroeid met het gevoel dat de Amerikaanse begraafplaats een speciale plek is hier in Zuid-Limburg. Met de basis school in Margraten vernoemd naar majoor-generaal Maurice B. Rose hebben we diverse malen de begraafplaats bezocht.

Maar ook zelf ging ik vaak de begraafplaats bezoeken, het geeft me steeds op nieuw een apart gevoel om tussen de kruizen te lopen en te genieten van de rust en sfeer die over deze begraafplaats hangt. Dat geeft een specaal gevoel.

Mijn interesse voor de Tweede Wereldoorlog is ook al van kleins af aan begonnen. Boeken over de oorlog daar kon ik uren in bladeren. Foto’s bekijken en de verhalen lezen.
Ik keek ook altijd naar de documentaires op tv en nu nog. Ik ben ook een aantal jaren geleden begonnen met het verzamelen van US spullen uit de Tweede Wereldoorlog.

Wat mij ook altijd fasineerde zijn de verhalen van de oudere mensen, opa en oma, en andere oudere kennissen. Ik probeerde mij altijd een idee te scheppen hoe dat het er toen zou hebben uit gezien tijdens de oorlogsjaren en tijdens de bevrijding.
Mijn opa en oma woonden vlakbij de Amerikaanse begraafplaats in Honthem. Zij konden zich nog altijd goed voor de dag halen hoe het er aan toe ging bij de aanleg van de begraafplaats. Dat waren verschrikkelijke taferelen.

Een aantal jaren geleden hebben ik en mijn zus besloten om beide een graf te gaan adopteren. Wij gingen dikwijls naar de begraafplaats, maar met de adoptie kreeg je toch een speciale reden om de begraafplaats te bezoeken.
Het adopteren van een graf vindt ik persoonlijk een teken van dank aan de soldaten die hun leven gaven voor de bevrijding van Europa.
De meeste soldaten waren van de leeftijd van mij, 22 jaar en vaak nog jonger. Die hun vertrouwde omgeving in Amerika verlieten om in een vreemde omgeving Europa, te gaan strijden tegen Nazi Duitsland.

Ik heb me telefonisch gemeld bij de Stichting Adoptiegraven Margraten om een graf te adopteren.
Het graf van vak J, rij 5, graf 13: Pfc. Joseph S. Collura serial nummer 32833719 werd aan mij toegewezen.
Pfc. Joseph S. Collura diende in de 119th Infanterie Regiment van de 30 Divisie “Old Hickory”. Deze divisie heeft ook deelgenomen aan de bevrijding van Zuid-Limburg.
Zelf heb ik het IDPF file aangevraagd.

Pfc. Joseph S. Collura werd geboren op 14 mei 1924 vermoedelijk in de county Erie Buffalo New York. Hij trad in actieve dienst op 16 februari 1943. Volgens het eerste Battle Casualty Report van 26 oktober 1944 was Pfc. Joseph S. Collura MIA (Missing in Action) in Duitsland sinds 6 oktober. Een tweede Battle Casualty Report werd er vermeld dat de datum van sneuvelen 13 oktober in Duitsland zou zijn en dat de de type van sneuvelen zou zijn “RTD” wat dat betekend weet ik zelf niet.
In een report of death van 18 mei 1945 wordt de oorzaak van sneuvelen KIA (Killed in Action) en wordt de officiële datum van sneuvelen gesteld op 17 april 1945. Dit staat ook op de grafsteen vermeld.
Zijn vader heette Benny Collura en was woonachtig op 276 Busti Avenue Buffalo, New York.
Uit de informatie van de IDPF-file, was de eerste keuze van de vader dat het lichaam terug naar Amerika zou worden verscheept .Hij heeft dit daarna doorgestreept en er voor gekozen dat zijn zoon zal worden: interred in the permanent cemetery in Margraten Holland. Zelf ben ik nog naar verdere informatie gaan zoeken. Soms weet ik niet waar ik moet beginnen op het internet. Ik zou graag nog verder informatie willen verkrijgen over Pfc. Joseph S. Collura het liefst een foto. En of er nog familie in leven is. Om hen te kunnen laten weten dat er geregeld een bloemetje op het graf van Pfc. Joseph S. Collura wordt gelegd.

Een speciale plechtigheid vond ik het bezoek van Presiden George W. Bush aan Margraten op 8 mei 2005. Het bezoek van de President vond ik speciaal omdat het de eerste President was die zijn eer kwam brengen aan de gesneuvelde soldaten die begraven liggen in Margraten. Dit maak je denkelijk maar een keer in je leven mee.