Jasper van Haren, adoptant van het graf van PVT Herman R. Fuller.

Ik ben Jasper van Haren, 31 Jaar en kom Den Bosch, maar woon nu in Kaatsheuvel.

Ik ben graven gaan adopteren door mijn broer Martijn van Haren. Hij was er al even mee bezig, en toen hij bij een van zijn graven de familie van de desbetreffende soldaat vond was ik diep onder de indruk. Ik besloot dan ook dit eveneens te doen.

Jasper bij het graf van PVT Herman R. Fuller

Ik heb het Graf van PVT Herman R. Fuller geadopteerd en ben gaan zoeken, en onze welbekende vriend Terry uit Amerika is mijn gaan helpen....en tot onze eigen verbazing kwamen we veel verder dan we ooit gedacht hebben.

In eerste instantie vond ik zelf veel informatie door naar de gemeentehuizen te mailen waar hij gewoont heeft. Maar dit was natuurlijk niet voldoende voor mij.

Terry vond daarna zelfs adres gegevens, en op de goeie gok zijn we brieven gaan sturen. Dit bleek goed uit te pakken...en ik kreeg reactie...
Ik kreeg niet zomaar reactie..

Ik kreeg een brief met foto en krantenknippsels en een telegram...echt prachtig materiaal. Deze zijn terug te vinden bij het verhaal van Herman op deze website. Zijn stiefzus is nog in leven, en samen met haar dochter hebben ze altijd diverse zaken van Herman bewaard.

PVT Herman R. Fuller	Het certificaat van de parachutistenopleiding

Ik heb daarna de dochter gebeld en uren zitten praten over Herman en over het adopteren van graven.
Ze was helemaal vebaasd over het adoptieprogramma en wist ook niet dat de graven zo mooi beheerd werden in Nederland..... eigenlijk wisten ze helemaal niet hoe hij begraven was en dergelijke...hier was ik overigens heel verbaasd over.

De eerste keer dat ik het graf van Herman bezocht was de dag voor kerst 2006......het was koud en mistig en mijn voeten waren door en door nat...
Maar dit gaf een bepaalde sfeer die niet te beschrijven is.....ik ben een kerststukje gaan brengen naar het graf en voelde me heel vreemd. Ik kreeg kippevel van top tot teen en wilde eigenlijk een aantal woorden zeggen tegen Herman R Fuller. Het enige wat ik eruit kreeg was "een fijne kerst...en rust zacht"

Ik voelde me op een of andere manier bevrijd...dat ik eindelijk het graf zag en gewoon ook echt een idee had wie er lag...en wat hij gedaan had.

Dit jaar ben ik bij de herdenking geweest, toen was het weer een stuk beter...en zag het er erg vredig uit.
Nu was mijn zoontje erbij...en die was zeer geintresseerd in de verhalen die mijn broer Martijn hem vertelde, ik zat dit van een afstand met genoegen te bekijken. Zo vader....zo zoon...dacht ik toen..

de zoon van Jasper bij het graf

Voor mij is het een eer om de dit te mogen doen, en ben er ook trots op dat de familie van Herman zo blij was dat zoveel mensen in nederland dit doen.
Ze hebben zelfs aangegeven dat ze naar nederland willen komen.....dus wie weet staat me nog heel wat moois te wachten.